26 Oktober: na de overdracht wordt het nieuwe anderhalve eeuw oude huis door ons ingechampt. .TERUG NAAR BERICHTENPAGINA ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ - 5 Dit is het laatste Manische Bericht, de 'epiloog'. Hoe koop je een huis op de Pelopónnisos? Wat moet je allemaal doen? Waar moet je rekening mee houden? Is het riskant? Een paar van de tientallen vragen die je bestormen wanneer er ineens een konkrete aanbieding is... Verstandig dus om lang van te voren te gaan informeren wat er allemaal boven je hoofd komt hangen. Een aardige internet-site dutch.cretantraditionalhomes.com geeft voor de nederlandse leek leuke informatie. Het is nogal ingewikkeld, vertellen ze en je doet er dan ook heel verstandig aan een jurist als zaakwaarnemer aan te stellen die dan alle gecompliceerde procedures voor je regelt. En heb je geluk dan is de zaak met zo'n zes tot twaalf maanden rond! Ja, en dan is er ook nog die kwestie met de Belastingen. Je zult moeten bepalen hoe je de afdracht wil laten berekenen, op grond van de commerciële waarde of op grond van de bewoonbare en de totale oppervlakte. "Wij adviseren u als particulier van de laatste mogelijkheid gebruik te maken" staat er heel fijntjes op hun site.... En dan beginnen de eerste spookjes om de hoek te komen, en welke jurist moet je nemen, wat kost die en wie is te vertrouwen? Tenslotte ligt de Pelopónnisos nog zuidelijker dan Sicilië en is de Mani de bakermat van de Mob... . Als Betty 2 september naar Nederland terugvliegt is het 14 dagen geleden dat we kennis maakten met Michael Papatsanetéas, de australische griek en hoofd van de Papatsanetéas-clan, en met zijn nicht Alíki Katsiréa, beheerder van de bezittingen van haar oude oom Iannis Razélos in Kályves (zie foto links). We hebben het huis bij lantarenpaal nr.3 gezien (kleine korrektie op een vorig bericht, er zijn dus géén huisnummers, wel lantarenpaalnummers), de vraagprijs gehoord, een tegenbod gedaan, de handoek in de ring gegooid, een nieuwe opening geboden gekregen en uiteindelijk mekaar gevonden en symbolisch de handen geschud. De details worden nog wel geregeld...  Als nederlandse jongen/meisje denk je dan dat je een berg gebakken lucht hebt gekregen, groot wantrouwen steekt z'n kop op en 's nachts lig je wakker te piekeren en vraag je je af voor hoeveel mille je belazert gaat worden.     Maar in de Mani gaat dat anders. Wanneer in gegoede mafiose familieclans eenmaal de handen zijn geschud en de wangen gezoend is daarmee het eigenlijke kontrakt gemaakt en gesigneerd, het officiële papieren gedeelte is de formaliteit en ja, mocht nu toch nog een van betrokkenen dwars gaan liggen dan moet er wat krachtiger opgetreden worden natuurlijk (in de weken daarna is "oom" een paar maal stevig de oren gewassen en eenmaal zelfs in bijzijn van Mete en mij).    Er is dus nog ruim vier weken te gaan voor ook ik naar Nederland terugga en dan denk je al gauw dat het toch mooi zou zijn als alles...."Oom vraagt om een blijk van vertrouwen, eh, in euro's...eh, als aanbetaling-eh, twaalf mille zou hem aardig tegemoet komen... Wel deze week nog, natuurlijk!" En dan ben je weer wakker, ga ik voor zoveel getild worden? Nou dan maar eens het thuisfront bellen en de bank in aktie laten komen....... En dan gaat stukje bij beetje een heel andere aap uit de mouw komen, die leuke bank blijkt steeds sterker het grootste struikelblok in het verhaal te worden. Tientallen telefoontjes blijken nodig te zijn om het geld op onze Postgiro te krijgen, en als het er eindelijk is blijkt het op de verkeerde rekening gestort te zijn. De internationale overschrijvingsbewijzen zijn voor de andere rekening, nieuwe overschrijvingsboekjes zullen te laat komen en overschrijven van rekening A naar rekening B is gelimiteerd. Je hebt geen idee hoeveel trucs de Postbank verzon om ons geld niet te hoeven uitkeren. En dus kwam de koop niet rond en vertrok ik samen met m'n co-piloot Mete Erker op 10 oktober naar Nederland. . Goed, er was inmiddels wel een voorlopig verkoopkontrakt gesloten en een aanbetaling gedaan (met kunst en vliegwerk het geld bij mekaar gesprokkeld: met twee pinpasjes en een creditcard dagenlang porties van 600 euro uit de muur gehaald) en een datum vastgesteld voor de definitieve overdracht. Bij ingebreke blijven van een van de partijen een boete ter hoogte van de aanbetaling (in mijn geval) dan wel teruggave van de aanbetaling plus boete van dezelfde bedragshoogte (in ooms geval). En dus vliegreis naar Athene geboekt, auto gehuurd en de Postbank gebombardeerd met telefoongesprekken. Uiteindelijk zijn Betty en ik dus op 23 oktober weer teruggegaan met de grootste smak geld, die we ooit in handen hadden, op het lijf gebonden. Natuurlijk volkomen belachelijk dat het zo moest gaan en wat de Postbank aangaat, we hebben onze les geleerd!!     Wat de officiële overdracht betreft, ik zei al dat dat in Maniotische ogen een volstrekte formaliteit was en hoe minder op papier staat hoe liever men het heeft. Plus de mededeling dat er een iets ander bedrag vermeld zou worden dan overeengekomen, maakte dat onze verwachtingen hieromtrent nogal sceptisch waren. Nú kan ik alleen maar zeggen, dat de werkelijkheid nog vele malen gekker werd dan wij al vermoedden... Er is in het hele circus niet één partij of persoon die geen berg boter op z'n hoofd heeft, en ons is het op slag duidelijk geworden waarom er in de Mani, van Athina uit, zo weinig gebeurd. Geld vanuit de Mani naar Athina smelt onderweg volledig weg en omgekeerd misschien zelfs nog veel sneller... Kortom alles is op z'n Maniotisch/Siciliaans keurig geregeld en alle partijen zijn tevreden, de Belastingdienst heeft z'n deel gehad en is zeer tevreden, de Inspecteur is óók heel tevreden, ook de ambtenaar aan de kassa was tevreden hoewel ietsje minder, de juridisch adviseur heeft erg z'n best gedaan, je zou  zeggen eigenlijk 'pro deo' maar is ook heel tevreden, ook mevrouw de notaris (jazeker de echtgenote van de juridisch adviseur) is zeer ingenomen en oom Iannis was eerst erg achterdochtig maar toen iedereen hem verzekerde dat die briefjes van 500 echt waren, was oom Iannis ook heel tevreden en ook over het extra bedrag en tenslotte zijn wij ook heel tevreden nu de meerwaarde van ons huis in Tilburg ineens heel konkrete vormen heeft aangenomen... . En daarmee is de hele zaak toch nog rond gekomen. Daarbij hebben we ongelooflijk veel hulp van Michael gehad, die zich heeft uitgeslooft om alles geregeld te krijgen, met mij overal heen is geweest. Een rekening geregeld bij de Agrotíki Trapéza, met mij de zaken geregeld bij jurist en notaris, met mij bij het landmeetkundig bureau geweest, met mij bij de gemeente Kardamyli geweest, mij geholpen bij het aanvragen van een belastingnummer, met mij bij de accountant geweest, bij de elektriciteitsmaatschappij, de waterleidingsmaatschappij, de verzekeringsmaatschappij en nog heel veel meer. Als ik er aan denk dat we dat allemaal zelf hadden moeten uitvinden, gehinderd door een forse taalbarriére, dan was het zeker volgend jaar geworden en had de buikpijn nog een jaar geduurd. Ook hebben Michael en ik al kontakten gelegd voor de renovatie volgend jaar zodat ik nu de plannen kan klaar maken en het landmeetkundig bureau op tijdvoor de nodige vergunningen kan zorgen.    Inmiddels is een civiel ingenieur het huis komen bekijken en is duidelijk dat de renovatie een forse klus gaat worden. In april dus met aanhangwagen met gereedschap en materiaal naar Kályves. Hopelijk is eind volgend jaar souterrain, badkamer en slaapkamer klaar. Het jaar daarop woonkamer, keuken en aanzet voor de tweede etage en het jaar daarna renovatie van de plaats en berging. Genoeg te doen dus.    Tenslotte zie je hierboven een plaatje van Betty, zittend op de waterput (5 meter diep!!) en van mij, staande voor de hoofdpoort op de drukke verkeersweg voor ons huis en hieronder een panoramische montage van het verpletterend mooie uitzicht dat ons huis biedt. Volgend jaar verder!!. . Tot Ziens !!!                                                                Akím en Betty                                   TERUG NAAR Tilburg, 10 november 2004                                                                              BERICHTENPAGINA a production of  akím graphics - tilburg (nethl.)